... eta biharko zorionez Pacaipampan izango naiz.
Bidaia nekagarria, zer esango dizuet, bakarrik nindoan eta eskerrak ondoan jende jatorra izan dudan. Florencia izan da 11 orduz alboan izan dudan Peruar emakumea, batak besteari elkarren bizitza kontatu diogu, bere 58 urteek mami gehiago izan dute noski: Limatik ordubetera dagoen herrixka bateko nekazaria, duela 8 urte uholde batzuek beren lurrak ondatu zituzten eta seme gazteenari ezin ikasketa ordaindu, Bilboko gizon bati eskerrak Espainian lana lortu zuen etxekolanetarako eta Madriden dihardu ordutik etxe berean. Pentsa, sekula bere herritik atera gabe, halako lan batean aurrenekoz jardunda eta familia atzean utzirik han ekin zion abenturari; horrekin alderatuta nireak eskurtsio txiki bat baino ez du ematen, benetan.
Leher eginda iritxi naiz Piurara baina deskantsatzeko denbora gutxi izan dut, nire gauzak pentsio batean utzi eta beregain nire ardura artu duen CIPCA ONGaren egoitzan pasa dut eguna, bertako jendea ezagutu eta nolabait nire eginbeharrak definituz. Enpresen inguruan ondo formatutako pentsonaren bat espero zuten eta horregaitik baliteke nire lana hasiera batean pentsatua zegonetik hurruntzea, hau da, udaletxearen diagnostiko bat egitearena, eta horren ordez udaletxeko langileen lana erraztuko duen sistema informatikoren bat garatuko dut, ikusiko da. Wilmerrek dena den esan dit, nire egonaldia ez dela lan horretara mugatuko, baizik ete bere asmoa ni inguruko landa auzoetara eramatea dela jendearekin biltzeko eta udaleko erabakietan gogoz parte hartzeko animatzera, paraje politak ikusiko omen ditut.
Txapela buruan eta ibili munduan, halaxe gara ba euskaldunak. Hara non CIPAren egoitzan Donostiar gazte bat ere lanean dabilen, Xabi, bi urtez Liman kooperante gisa lanean ibilia eta duela gutxi hona etorri dena. Badirudi badudala kontaktua hona Piurara jeisten naizenetarako.
Beno ba, alkatearen zain geratzen naiz. Berarekin elkarrizketa izatean habiatuko naiz Pacaipamprantz. Berak esango dit ni hartuko nauen familiarik topatu duen edota nire kontura etxe batean jarriko nauten.
Jo Ta Ke
Bidaia nekagarria, zer esango dizuet, bakarrik nindoan eta eskerrak ondoan jende jatorra izan dudan. Florencia izan da 11 orduz alboan izan dudan Peruar emakumea, batak besteari elkarren bizitza kontatu diogu, bere 58 urteek mami gehiago izan dute noski: Limatik ordubetera dagoen herrixka bateko nekazaria, duela 8 urte uholde batzuek beren lurrak ondatu zituzten eta seme gazteenari ezin ikasketa ordaindu, Bilboko gizon bati eskerrak Espainian lana lortu zuen etxekolanetarako eta Madriden dihardu ordutik etxe berean. Pentsa, sekula bere herritik atera gabe, halako lan batean aurrenekoz jardunda eta familia atzean utzirik han ekin zion abenturari; horrekin alderatuta nireak eskurtsio txiki bat baino ez du ematen, benetan.
Leher eginda iritxi naiz Piurara baina deskantsatzeko denbora gutxi izan dut, nire gauzak pentsio batean utzi eta beregain nire ardura artu duen CIPCA ONGaren egoitzan pasa dut eguna, bertako jendea ezagutu eta nolabait nire eginbeharrak definituz. Enpresen inguruan ondo formatutako pentsonaren bat espero zuten eta horregaitik baliteke nire lana hasiera batean pentsatua zegonetik hurruntzea, hau da, udaletxearen diagnostiko bat egitearena, eta horren ordez udaletxeko langileen lana erraztuko duen sistema informatikoren bat garatuko dut, ikusiko da. Wilmerrek dena den esan dit, nire egonaldia ez dela lan horretara mugatuko, baizik ete bere asmoa ni inguruko landa auzoetara eramatea dela jendearekin biltzeko eta udaleko erabakietan gogoz parte hartzeko animatzera, paraje politak ikusiko omen ditut.
Txapela buruan eta ibili munduan, halaxe gara ba euskaldunak. Hara non CIPAren egoitzan Donostiar gazte bat ere lanean dabilen, Xabi, bi urtez Liman kooperante gisa lanean ibilia eta duela gutxi hona etorri dena. Badirudi badudala kontaktua hona Piurara jeisten naizenetarako.
Beno ba, alkatearen zain geratzen naiz. Berarekin elkarrizketa izatean habiatuko naiz Pacaipamprantz. Berak esango dit ni hartuko nauen familiarik topatu duen edota nire kontura etxe batean jarriko nauten.
Jo Ta Ke
2 comentarios:
eskerrak ondo iritsi zarela
espero dut dena ondo joatea hemendik aurrera eta hango jendearekin harreman onak izatea
Ondo pasa
Eskerrik asko animoengatik Bixente. Uste baino gehiago kostako zait hemengo bizimodura moldatzea baina ari naiz pixkanaka. Ondo izan.
Publicar un comentario