Nire etxetxoa

Hauxe duzue ba ni hartu nauen familiaren etxea. Polita ezta?

Gogoetak

Oraingoan ez naiz pasadizo kontretu bati buruz jardungo, bestelakoa izango da.

Dakizuen bezala lehen egunak konplikatu xamarrak izan ziren, toki berria inongo erreferenterik gabe, nitaz arduratuko zen inor gabe. Orain moldatzen ari naiz hemen topatzen ari naiz aldaketa askoetara, ta gutxi dira nolabait gauzak errezten dizkidatenak.

Ia irtsi nintzeneik diarrearekin ibili naiz, espero zitekeena zen, gorputz guztia arkakusoek utzitako markaz josia dut, kamionetan ibiltzen naizen bazuetan mareatuta amaitzen dut, baina oraindik ez da ezer izan benetan momentu txar bat pasaztera eraman nautenak. Jatekoarekin ondo konpontzen naiz, dagoeneko barneratu dut egunero oilaskoa eta arroza jango dudanaren ideia, gero badira beste gauzak ere baina bariedade gutxi dago egia esan. Garbitzeko ur hotzarekin noski, nik normalean goizean balde bat urez betetzen dut gero bazkalosterako eguzkiaz epelduta egon dadin eta hori erabiltzeko, alde handirik ez badago ere. Gero ba arropa garbitzeko lehen gure aitona-amonek egiten zuten eran, oraindik ez dut asmatu nola plantxa dezakeda arropa.

Goazen orain pixkat kritikoak izatera: hemen gehien arritu nauten gauzak zalantzarik gabe konpromisu falta eta errespetu eza besteekiko. Jendea erabat inpuntuala da, inori ez zaio axola ordubetez edo gehiagoz besteak itxaroten edukitzea, hitzemandakoak ez dira kunplitzen, desorganizazio itzela, komunikazio falta, ... badirudi inor ez dela bestearen lekuan jartzen, eta kaltetua dena ez da kexatu ere egiten, ohituta daude. Nik askotan diot hemen gauzak kasualidadez gertatzen direla, programatutako gauzak ez dire betetzen eta adostu ez direnak gauzatzen dira baina beti giro informal batean. Herri honek duen kaltea ez da errekurtso falta baizik eta antolaketa. Nik noski gauza hauek ez diot horrela garbi esaten, ni ez naiz inor haien ohitura kritikatzeko baina gauza askok deseperatu egiten naute, baina ni ere nola narabilten, en fin.

Esaten dutenez ingurumenarekin oso kointzientziatuta daude hemen, horrexegatik ez dituzte meatzeak nahi, baserritarrak abonu organikoak erabiltzera animatzen dituzte etab. Orduan nolatan uler daiteke lurrera botatzen dituzten ondakinak, zona batzuk penagarri daude, basura nonahi, ulertezina.

Egia esan inguru hauetan dibertitzeko aukera gutxi dago. Horrexegatik bertako askok edanari ematen dio, cañazo delako edari gogor bat dute eta horrexekin mozkortzen dira. Lotsagarria da, duten diru gutxia nola gasta dezaketen horretan eta are gehiago nola bukatzen duten. Borrokak hemen oso ohikoak dira, askotan laban eta guztiekin, kontuz ibili behar da. Beste denborapasa ezaguna bikoteari adarrak jartzea da, hemen normaltasun osoz ibiltzen dira gizon-emakumeak beste pertsonekin, guztiek dute amanteren bat eta naturaltasun osoz kontatzen dute. Bai, oso erromantikoak dira hitzetan baina gero beren ekintzak ...

Piuran

Jarrai dezagun gure hizkuntzan.

Hemen pasatzen zaizkidan bitxikeritatik beste bat kontatuko dizuet orain: hantxe nebilen nire ordenagailuan lanean musik entzuten eta hara non bapatean ohartzen naizen nire ondoan (5 metrotara edo) bikote baten ezkontza ospatzen ari zela, non eta erregistro zibileko ofizina txiki batean, haiek, bi testigu, bertako pare bat langile eta nirekin, kolakola eman zidaten gero haiekin brindisa egieko. Egun berean bilera batean izan nintzen zeinetan udaleko azken semestreko ebaluaketa egin behar zen (haiek horri hala deitzen badiote ...) eta amaitzean Oficina de Desarrollo Ruralekoak bertakoak animtzen gaituzten herritarrekin bateran pintadak egin ditzagun etxeetako paretetan ingurumenaren alde. Gogoan dut txikitan inoiz 'al mundo al revés' jolasten ginela, honek horixe zirudien.

Zorionez dagoeneko esan dezaket nolabait kuadrila baten partaide naizela hemen ere. Jende jatorra da eta lanean ibili ostean maiz zerbeza batzuekin mahai baten inguruan elkartzen gara gure kontuak esan barre batzuk botatzeko.

Ostegunen Piurara jeitsi nintzen, buf, uste dut berriz ez jeisteko eskatuko diodala Wilmerri ze jasangaitza zait, oso gogorra egiten da bide horietatik ibiltzea. Horren aurretik goizean herriko umeek desfilen bat ikusteko parada izan nuen, larunbatean Fiestas Patrias zela eta ospakizunetako ikuskizunera desfile gisa.

Azken bi egunetan ya zeozer hasi naiz Piura ezagutzen, han Pacaipampan ezagutuako jendearkin elkartzeko aukera izan dudanez. Larunbatean Catacaos izeneko herrian izan nintzen, toki trustikoa bertako zeramikagatik. Gero lagun batean etxean elkartu ginen 'chela' batzuk edateko. Igandean berriz hara bueltatu ninzen, bertako platen ezegunetako den Ceviche jatera gonbidatuta (arrai gordina juku bere batzuekin egosia) eta han alkatearekn egin nuen topo, Donostiako argazkiak erakutsi nizkien bide batez. Gau aldera zentrora aldegin nuen beste lagun batekin (hemen hobe bakarrik ez banabil).