Ondartza/Mendia (1)

Uztaileko azken astelehenetik ekingo diot: egun honetan Xabik eta Palomak bere etxera gonbidatu ninduten beraiekin afaltzera, han Deisy eta Yang-ekin elkartu ginen. Bua, momentu batez bazirudien berriz ere etxean nintzela EHan, behar nuen horrelako zeozer. Patata tortilla jan, Piperrak entzun ... eta nola ez gure politika kontuetaz hitzegiten amaitu genuen azkenean Xabi eta ni ez besterik geratzen ginela ohartu ginen arte. Goizeko ordubiak ziren eta auzoa ere munduko seguruena ez zenez ha lotan geratzeko gonbiteari baiezkoa eman dion.

Asteartea 30: Piuran nengoela zer egin jakin ez eta zorte onez CIPCAren egoitzatik erretrasmititzen duen Radio Cutivalú-ko kide batzuekin kostatko toki batetara joan nintzen haiek lan bat zutela eta. Herria Colán zuen izena eta ondartza ikustearekin batera Donostko oroitzapenak etorri zitzaizkidan gogora, oso toki plota zen, argazki batzuk ikusgai dituzue hortarako dudan web orrian.

Asteazkena 31: Ya konfidantza pixkt hartu nuen Piuran bakarrik ibiltzeko eta zentrula gerturatu nintzen behar nituen erosketak egiteko.

Osteguna 1: Buelta Pacaipampara baina oraingoan autobusean (pentsatzea ere haraino iritsiko zela bideo horietatik!). Iristean hantxe nuen nire familia berria ni jasotzeko prest. Aurkeztu egingo dizkizuet: aita irakasle eta herriko alkate 9 urtez Salomon da, ama berriz Margarita, bi seme ta alaba dituzte hirurak Piuran bizi direnak, orain horietako aurra haiekin dute, 12 urteko Oliverrek azken 10 urteak hemen igaro ditu bere aitonekin.

Ostirala 2: buelta lanera baina ez luzarorako, atsaldean futbolean aritzeko gonbidatu baininduten, udaletxeko langileen artean, alkatea barne. Gol bat sartu nuen.

Larunbata 3: Alkateak gobidatuta autoz 4'30da dagoen Totora herrira joan ginene udaletxeko langile gehieneak goizeko 4tan habiaturik. 50bat pertsona izango giene 4 kamionetetan asi que pentsatuko duzue nola gindoazen. Antza festak ziren egun hartan eta hurrengoan eta alkatera konprometitua zegoen gu hara eramatera. Nik mendian ibiltzeko aprobetxatu nuen. Bi orduko ibilaldiaren ondoren (por cierto batere ezagutzen ez nuen unibertstateko jendearekin) iritsi ginen helmugara, laku zoragarri abt, argazkiak ere hor nonbait dituzue. Bueltatu bezain pronto zaldi lasterketa, beno exibizioa esango genuke hobe. Ta gauen, nola ez, festa, ta nik non lo egingo nuen ez nekiela, hor bakoitza bere kasa moldatu behar. Azkenean eskerrak Salomon azaldu zitzaidan lotako lekua eskeiniz, bazuela berak lagun bat han eta ohe bat utziko zigula bihontzat.

Igandea 3: Jeiki ta nire harridurarako han zeuden ia langile guztiak eta prentsa ere. Azkenean Pirako telebistarako, irratirako eta errebista batetarako elkarrizketak egiten amaitu nuen, argazkiak atera zizkidaten eta inkluso bertako gaztak promozionatzeko spot batean parte hartu nuen. Beno atsaldean berriz ere zaldi lasterketa izan genuen baina oraigoaz emakumeekin. Ta gero festa, betiko moduan, baina oraingoaz gazki pasatu nuen, asko ya oso edanda zebiltzan eta hemen norbaitek arrapatzen zaituenean ezin ezetz esan. Ta beraiek eskeinitako edan egin behar, bereiek dioten bezala, politika da. Ta claro nik Cañazo deakoa ezin sikiera usaindu. Gero nahiko dute ni bertakoekin sozializatzea, baina nola? ez naute lasai uzten, batzuk gainera iraindu egiten naute meatzekoa naizela pentsatuz. oso argi ibili behar naiz mozkorretatik alde egiteko, beno eta nirekin dantza egin nahi duten emakumeez ere, egia esan. Pacaipamparako buelta show itzela izan zen. Gaueko 10etan habiatu behar eta azkenea 12tan betiko moduan, gero txoferra mozkorturik atera genuen dantzalditik, horren ordez bida hauetan sekula gidatu gabeko bat jarri zen (eta benetan hontarako karnet berezia behar litzatekeela). Hasi bezain pronto beste bideahartu genuen, kamionetaren atzeko partean txoferra eta beste mozkor bat genituen denbora guztian tontakeriak (baina barregarriak) esaten lotan saiatzen ari ginen beste 7ekin batera (txoferraren semea barne). Gero herriko umeak atzetik korrika genituen beren linternarekin kamionetara igo nahian (bestela oinez jeitsi behar zuten zihoazen tokira, ausaklo zenbat denboraz) ta klaro ez zegoen ba leku gehiagorik, handik geroxeagoara konturatu ginen manten hartetik bat azaldu ziatzaigula. Goizeko 5etan iritsi ginen eta hurrengo goizean oski ez nintzen lanera joan.