2007/08/13

And the Winner is ....

Buf, oraingoan denbora dexente igaro dut idatzi gabe baina lanpetu xamar ibili naiz. Nire lana ya guztiz definitua dago eta asi neiz martxan 8:00-13:00, 14:30-18:30, 19:30-20:30 ordutegian, tartean otorduetarako ditudalarik, aunque aitortu beharra dauakt presio handirik ez dudala laneran, martxa lasaiean nabil, ez baitut inor nire nagusia denik.

Asko dut kontatzeko eta bi mezutan banaduko dut, lehen hau orokorxeagoa da eta bestean ya egunez egun joango naiz gauzak kontatzen.

Hasteko jakinarazi behar dizuet ahul xamar ibili naizela azken hiru egunetan. Ostiralean apetitua gabe jeiki nintzen eta gaur arte apenas jan dut ezer, sueroa hartzen ibili naiz, indarrak ere faltan nituela somatzen nuen eta apenas jeiki naiz ohetik, irakrtzen ibili naiz, buruko min pixkat ere, ... baina tira halako molestia handirik ere ez dut izan eta etorri den bezala supongo que joango dela, orain behintzat ofizinan nago eta ondo antza denez. Hori bai hemen medikutan jolastu beharra iza dut. Hasteko emakumeek beren hilekorako hartzen dituzten pastillak erosi eta hartu ditut amesgaiztoko bidaia horietan (eta ez nabil exageratzen) marea ez nadin. Gero egun hauetan izan dudan buruko mina usatzeko etxean topatu dudan jarabe bat hartu dut, paracetamol dauka asi que onerako izango dudala pentsatzen dut. Zer gehiago, beno ura potabilizatzeko pastillak. Diarrearentzako pastillak ere baditut eta egun hauetan gainera sueroa ere hartu dut. Ahazten zaidan zeozer egongo da bian vamos que hemengo janaria guztiz naturala baina gero nik a ze nolako nahasteak egiten ditudan.

Ba ostiralean bertan ere izan zen beste zeozer, argazki kamara matxuratu nuen! eta ez dut uste konpontzerik izango dudanik. Lurrera erosi eta objetiboa kamaratik atera zen. Badakiat dela ia bi urte erosi nuenean apostuak egiten ibili zirela koadrilan ea noizko berria behar (ze daramadan istorialarekin ...) baina sentitzen dut esatea inork ez duzuela asmatu.

Eta hori gutxi balitz orain badirudi nire bertako ONGa molestu xamar dabiltzala nirekin, beno nire ustea da, zuzenean ez baitut hitzegin beraiekin biana hala dirudi. Txosten bat idazteko eskatu zidaten lehen hilabete honen balorazio pertsonalari buruz eta ez zaie asko gustatu zenbait gauzetan ni kritiko xamarra izatea haiekin. Beno, espero zitekeen. Inportanteena da hartu naen familiarekin ezinhobe nagoela, haien seme euskalduntzat naukate, eta lanean nabilen udaletxean ere ustez oso kontentu daudela.

Bertako jendeak ere asko apreziatzen nau, denei agurtu eta hitzegiten diedanez oso ondo tratatzen naute eta errespetu handia didate. Udaletxeko gerentean ere esan dit harrituta daude zeren azkar integratu naizen herrian eta pozik daudela nola sozializatzen naizen. Hemengo askok gutxitasun konplexua dute baina ni uneoro saiatzen naiz argi uzten itxura desberdieko izanik ere beraien parekoa naizela, uste dut ulertzen dutela pertsona ona naizela eta ez dudala asmo txarrik.

Agurtzearena atera denenz modu kontatu egingo dizuet kurioso baita. Herriko jendearekn ere antzeko da baina landa guneetara atera eta batenbat ikusi ezkero hau da protokoloa: 1-"¿Como está (nik)?", 2-"¿Como está (berak)?", 3- eskua eman, 4- momentu bat itxaron, 5- eskua eman, 6-"Ya, nos vemos (nik)", 7-"Ya, nos vemos (berak), 8-joan. Oso ohiko den beste esaldia "¿Qué dice?" da.

Bestalde permitituko didazue aitortzea humiltasun osoz bertako nexkentzat oso erakargarria naizela. Ez barrik egin, halaxe da, esan egiten didate, ta klaro ni ez harrotzen saiatzen naiz baina zaila da, jeje.

Zer gehiago, beno hemen sekula ezagutu gabeko jaki pilo bat dastatzen ari naiz, baina ez prestatzen eragatik bakarrik baizik eta han aurki ez ditzakegun produktu pila bat dituztelako, harrigarria da, egunen batean azalduko dizkizuet. Animaliak ere nonahi topa daitezke kaleetan zear. De hecho iratzargailurik ez dudanez oilarrarekin kikirikiarekin esnatzen naiz goizeko 6:30ak aldera. Geroxego astean diran txerriak dena delako soinua ateratzen, denetik entzuten da hemen.

Behin baino gehiagotan errepikatu dut hau oso desberdina dela guretik. Baina hasieran batean ikus daitekeen gauzetaz baino pertsonen jokabidean nabari dut nik aldea batipat. Hemen imaginazio handia eduki beharra dago askotan jendeari ulertzeko, oso zaila da beraiek espero duten bezala konportatzea baina oraintxe ez dakit ba nola esplkatu. Begira adibidez bertakoei nekez antzungo diezu ez esaten, edo ezin duela, beti ongi da, "de aqui lo vemos " edo antzeko zeoezer naiz eta aldez aurretik jakin ez duela egingo, asmatu beharra dago. Eta denborarekin berdin. Ogiaren bila joan nintzen aurrekoan eta 20 minutu itxaroten esan zidaten, azkenean ordubete izan zen; fotokopiak ateratzera joan eta dendakoa ez zegoela, laister zetorrela, gero jakin nuen gosaltzera joan zela herriko beste aldera, ordubete barru edo bueltatko zela, eta bien bitartean ni han itxoiten eduki nahi ninduten bi orri besterik ez fotokopiatzeko, esatea zuten eta bueltatuko nintzen geroxeago! en fin, pazientzi, hemen ezinezko da zeozerk molestatzea, umore onez ez bazaude jendeak ez dizu begi onez ikusten asi que badirudi inor ezin daitekeela sekula kexatu ezertaz. Harritzen nauen beste gauza bat zera da, jendea segituan distraetzen dela bestelako gauzekin norbaitekin hizketan dagoenean. Zer esan nahi dut, akaso norbaitekin hizketan nahiteke baina bapatean norbait azaltzen bazaio edo besterik gabe zeozer egiteko okrrentzia badu hortxe utziko zaitu hizketan bakarrik. Zaila daimaginatzea baina hal gertatzen da ba, zaila da askotan elkarrizketa bat eramatea norbaitekin.

2 comentarios:

Anónimo dijo...

Azpaldiko!!
Beddak esan zidan, urrutiko lurraldetan zinela eta gaur ostirala izanik, lana egiteko gogo gutxi ta zutaz gogoratu nahi eta hemen nao.
Ah!Ni leire naiz, Troitiño, (finland)Azpaldiko partez goraintziak bidaltzeko.Egia esan ez dakit mensaje hau iritsiko zaizun, ez naiz oso jaijoa interneteko gauza hauekin, bakizu.
Zoragarria iruditzen zait egiten ari zeana, hori da esperientzia!!!!
Beno, lanean jarraitu beharko dut, bestela...MUXU HANDI BAT ETA LAISTER ARTE.
ONDO PASA TA SEGI BIZITZARI MAMI GUZTIA ATERATZEN.

Andoni dijo...

Aiba, egia da ba idatzi duzula eta ni orain arte ohartu gabe, eskerrak emaialri erantzun diozun bestela ez nuen jakingo. Ta bai, oso ondo egin duzu eta eskerrik asko idazteagatik.

Hona etorri behar kozinatekete mozolo ta zu egunen baten hmendo mendiak igotzera, asko disfrutatuko zenukete.

Zeizan al zera gaur estropadetan? Orio lehenbizi :-) jaja.